"Πρωτοφανή γεγονότα λαμβάνουν χώρα τον τελευταίο καιρό στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς φοιτητές και πρυτανικές αρχές έρχονται συνεχώς σε σύγκρουση. Η αρχή έγινε μετά από αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων για παράσταση διαμαρτυρίας στη Σύγκλητο προκείμενου να ληφθεί απόφαση για τα ζητήματα που απασχολούν το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Η συγκεκριμένη, ωστόσο, κινητοποίηση απείχε από τον γόνιμο διάλογο και το υγειές φοιτητικό κίνημα και εν τέλει εξελίχτηκε σε διαδικασία τραμπουκισμού των μελών της Συγκλήτου. Η απάντηση από μεριάς πρύτανη του ΕΚΠΑ ήταν η περιφρούρηση του κτιρίου της πρυτανείας από αστυνομικές δυνάμεις με σκοπό, όπως ο ίδιος αναφέρει, η προστασία της φοιτητικής κοινότητας ενώ ταυτόχρονα προσέλαβε εταιρείες security προκειμένου να ελέγχουν την κίνηση στους χώρους του πανεπιστημίου. Μερικές μέρες αργότερα, και με τον ίδιο τον πρύτανη να έχει ζητήσει από τους φοιτητές να ορίσουν εκπροσώπους προκειμένου να συμμετέχουν στη Σύγκλητο για να συζητηθούν τα ακαδημαϊκά θέματα, μερίδες φοιτητών αποφάσισαν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν λογικές χαύρας πιστεύοντας πως με αυτό τον τρόπο θα επιβάλλουν τη γνώμη τους. Το αποτέλεσμα ήταν να διακοπεί η διαδικασία για δεύτερη φορά χωρίς να έχει παρθεί συγκεκριμένη απόφαση και από πλευράς Ιδρύματος για ζητήματα όπως οι διαγραφές φοιτητών και η φοιτητική μέριμνα."
Η εν λόγω αντιπαράθεση, μεταξύ της νέας διοικητικής αρχής του ΕΚΠΑ και μειοψηφίας ακροαριστερών φοιτητών, καθώς και η διάσταση που αυτή έχει λάβει, εγείρει σοβαρότατα ζητήματα που αφορούν τη δημοκρατική λειτουργία των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, τα οποία εν έτη 2014, και εν μέσω της οικονομικής αλλά κυρίως της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης που διανύουμε, σε συνδυασμό με την καταβαράθρωση δημοκρατικών θεσμών και αξιών, χρίζουν προοδευτικών και όχι αναχρονιστικών απαντήσεων. Το ερώτημα, λοιπόν, που ηχεί στα αυτιά όλων εκείνων που αντιλαμβάνονται την τριτοβάθμια εκπαίδευση με ακαδημαϊκούς και όχι μικροπολιτικούς όρους, είναι καταφανές...
Πως συνδέεται το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο περί ακαδημαϊκού ασύλου, με τις υπέρτατες αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας της έκφρασης, της διακίνησης ιδεών, της έρευνας και της ακαδημαϊκότητας;
Για να απαντήσουμε στο συγκεκριμένο ερώτημα με ωριμότητα όσον αφορά τις υπάρχουσες συγκυριακές συνθήκες της σύγχρονης εποχής, οφείλουμε να αναλογιστούμε το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον εντός του οποίου δομήθηκε η αξία της ελευθερίας της έκφρασης στο χώρο των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, σε περιόδους όπου αυτή κατακερματιζόταν από ακραία αυταρχικά πολιτικά φρονήματα, όπου η πολιτική χειραγώγηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και η πολιτική φίμωση των προοδευτικών ιδεών κυριαρχούσε, και οι δημοκρατικές διαδικασίες εντός των Ιδρυμάτων απείχαν πολύ από το να λάβουν ουσιαστική υπόσταση. Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, ο θεσμός του ασύλου θεσμοθετήθηκε για να διασφαλίσει τη δημοκρατική λειτουργία των ελληνικών Πανεπιστημίων προάγοντας τις αρχές της ακαδημαϊκότητας, της ελεύθερης έρευνας στις υπηρεσίες της γνώσης και της επιστήμης και συνάμα, την ελευθερία έκφρασης, ακαδημαϊκής και πολιτικής. Παράλληλα, η εγκαθίδρυση της έννοιας της συνδιοίκησης ήρθε ως απάντηση στα πολυάριθμα φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας και πολιτικού πατερναλισμού, αυξάνοντας την πολυφωνία εντός των Ιδρυμάτων και θωρακίζοντας τον αυτοδιοίκητο και δημοκρατικό χαρακτήρα λειτουργίας τους.
Οι υπέρτατες αυτές αξίες για εμάς, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, είναι εκείνες που χαράζουν το δρόμο για οποιαδήποτε πολιτική τοποθέτηση σχετίζεται με θεσμικά και δημοκρατικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Πανεπιστημιακή κοινότητα.
Η θεσμική αποσάθρωση, ωστόσο, του πραγματικού ακαδημαϊκού ασύλου και η μετατροπή των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, μέσω αυτού, σε περιφραγμένους χώρους ανομίας, χωρίς τη δυνατότητα διαφύλαξης της ακαδημαϊκής κοινότητας από την τέλεση ακόμα και ποινικών αδικημάτων, όπως η διακίνηση ναρκωτικών, η χρήση βίας, οι βανδαλισμοί κτιριακών και εργαστηριακών υποδομών και το παρεμπόριο, πώς συνδέονται με έννοιες όπως αυτή της ελευθερίας της έκφρασης, της δημοκρατίας και της ακαδημαϊκότητας;
Και ακόμα περισσότερο...
Ως φοιτητές που ενστερνιζόμαστε την προοδευτική δημοκρατική σκέψη, διεκδικούμε ένα θεσμικό πλαίσιο για το άσυλο που θα θωρακίζει την ακαδημαϊκή κοινότητα από μορφές πολιτικού πατερναλισμού, κατευθυνόμενης ακαδημαϊκής δράσης και θα προάγει την ελευθερία της έκφρασης, τη δημοκρατία και την ακαδημαϊκότητα, ή ένα θεσμικό πλαίσιο, έρμαιο εξωπανεπιστημιακών ιδιοτελών συμφερόντων που θα παραβιάζει της αρχές του έννομου δημοκρατικού κράτους;
Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, απαντάμε καταφανώς ότι για εμάς οι περιγραφικοί προσδιορισμοί του θεσμού του ασύλου, αφορούν αποκλειστικά έννοιες όπως η δημοκρατία, η ελευθερία, οι ιδέες, η ακαδημαϊκότητα και η έρευνα.
Άσυλο προστασίας της ανομίας και της τέλεσης αξιόποινων ποινικών πράξεων δεν μας εκφράζει!
Ωστόσο, μετρώντας τους συμμάχους μας εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας για την προάσπιση της ουσιαστικής δημοκρατίας στο ελληνικό Πανεπιστήμιο, αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι, συγχέοντας στο μυαλό τους κομμουνιστικά, ακτιβιστικά και οπορτουνιστικά ιδεολογήματα, διαρρηγνύουν τα εμποτισμένα εννοιολατρεία ιμάτια τους περί ελευθερίας της έκφρασης στα ακαδημαϊκά Ιδρύματα, όταν οι ίδιοι καταβαραθρώνουν τα θεσμικά όργανα των Πανεπιστημίων και επιζητούν αυταρχικά τη "δημοκρατική" επιβολή των αναχρονιστικών τους πολιτικών τοποθετήσεων. Είναι οι ίδιοι, που με τις πρακτικές τους αφήνουν ορθάνοιχτες τις δημοκρατικές πύλες των Ιδρυμάτων να καταπατώνται από μηχανισμούς εξουσίας οι οποίοι με το βήμα των προαναφερθέντων πρακτικών νομιμοποιούν στα μάτια της κοινωνίας την ανάγκη έξωθεν παρέμβασης στο αυτοδιοίκητο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Στα ίδια πλαίσια, για να μην εθελοτυφλούμε, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και να λησμονούμε και τη σωρία περιπτώσεων καταχρηστικής κλήσης των οργάνων της τάξης για παρεμβάσεις σε Πανεπιστημιακούς χώρους, με αναίτια προσχήματα, πόσο μάλλον όταν υφίστανται περιπτώσεις τέλεσης αξιόποινων αδικημάτων, όπου οι μηχανισμοί αυτοί παραμένουν αδρανείς και απαθείς, γεννώντας προβληματισμούς για τα κίνητρα και τους σκοπούς δράσης τους.
Επειδή, λοιπόν, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, δεν είμαστε από αυτούς που αρέσκονται στον καταμερισμό ευθυνών κατά το δοκούν φορώντας ευθυνόφοβες παρωπίδες, δηλώνουμε πεπεισμένοι, ότι οι βάσεις για την ουσιαστική δημοκρατική λειτουργία των Ιδρυμάτων επαφίενται στην ειλικρινή βούληση της φοιτητικής αλλά και σύσσωμης της ακαδημαϊκής κοινότητας να διαφυλάξει την ομαλή λειτουργία των θεσμικών και διοικητικών της οργάνων, ενθαρρύνοντας την πολυφωνία και το διάλογο και απομονώνοντας λογικές χουλιγκανισμού και επιβολής.
Οι θεσμοί του ασύλου και της συνδιοίκησης θεσπίστηκαν για να προασπίζουν τη δημοκρατία, όχι για να τη μεταφράζουν με κομμουνιστικούς όρους!
...και δημοκρατία σημαίνει σεβασμός στους θεσμούς
και τις αξίες, το διάλογο και την πολυφωνία
ΠΑΣΠ ΕΜΠ
