Ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα που μονοπωλεί τις τελευταίες
ημέρες όχι μόνο την πολιτική επικαιρότητα, αλλά και το ενδιαφέρον μεγάλης
μερίδας της ελληνικής κοινωνίας, είναι το νομοσχέδιο για το Σύμφωνο Συμβίωσης
που κατατέθηκε από την κυβέρνηση και εν τέλει υπερψηφίστηκε από το ελληνικό
κοινοβούλιο που αφορά μια σειρά από δικαιώματα τα οποία αναγνωρίζει το ελληνικό
κράτος στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Πιο συγκεκριμένα, το Σύμφωνο παρέχει αρκετές
διευκολύνσεις νομικού και φορολογικού χαρακτήρα στα ζευγάρια αυτά κινούμενο στη
λογική που διέπει τη νομοθεσία που αφορά τους γάμους μεταξύ ετερόφυλων
Αναμφίβολα, το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί ένα πρώτο βήμα όσον αφορά την αναγνώριση των
δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων στη χώρα μας, η οποία δυστυχώς δεν χαρακτηρίζεται
από ένα αρκούντως κοινωνικά προοδευτικό νομοθετικό πλαίσιο, την ίδια ώρα που τέτοιες κινήσεις έχουν πραγματοποιηθεί στο
εξωτερικό εδώ και πολύ καιρό αποδεικνύοντας δυστυχώς για μία ακόμη φορά την
οπισθοδρομικότητα της χώρας μας στα κοινωνικά ζητήματα.
Το νομοσχέδιο αυτό,
όπως είναι εύκολα αντιληπτό προκάλεσε έντονες διαφωνίες στους κόλπους της
ελληνικής κοινωνίας, ένα μεγάλο κομμάτι της οποίας ενστερνίζεται συντηρητικές απόψεις
κάτι που αποτυπώνεται ανάγλυφα και στο ελληνικό κοινοβούλιο όπου κύριοι
εκφραστές των αναχρονιστικών αυτών απόψεων είναι κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή, οι
ΑΝΕΛ αλλά και μία μερίδα της ΝΔ. Τα κόμματα αυτά επέλεξαν ολότελα ή εν μέρει να
καταψηφίσουν το Σύμφωνο Συμβίωσης ενώ ακραίες φωνές και απόψεις που προέρχονταν από
πλευράς ελληνικής Εκκλησίας ήρθαν να δυναμιτίσουν ακόμα περισσότερο το κλίμα.
Καθημερινά τις τελευταίες ημέρες ολοένα και περισσότεροι μητροπολίτες, αλλά και
ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος προβαίνουν σε κυρήγματα μίσους και εκτοξεύουν
απειλές σε όσους βουλευτές είχαν πρόθεση να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο. Η στάση αυτή ξεκάθαρα αντιτίθεται στα
θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων που αφορούν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις
και προκαταβάλουν αρνητικά μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης εναντίον των
ομοφυλόφιλων. Πέρα από αυτό όμως, είναι φανερό πως επιχειρείται μια
προσπάθεια παρέμβασης της Εκκλησίας στο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης ως
συνέχεια και της αναταραχής που προκλήθηκε με το θέμα της διδασκαλίας των
Θρησκευτικών στα σχολεία. Ως εκ τούτου κρίνουμε, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, πως είναι
αναγκαίος ο πλήρης διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας, διότι η τελευταία θεωρούμε
πως αφενός θα πρέπει να είναι αφοσιωμένη στα πνευματικά της καθήκοντα και να
μην ασκεί πολιτική προς όφελος συγκεκριμένων πολιτικών χώρων και αφετέρου θα
πρέπει να υπάρξει φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας για να εισέλθουν
πόροι στα ταμεία του κράτους.
Γίνεται ολοφάνερο
για μία ακόμη φορά δυστυχώς πως η ελληνική κοινωνία δεν είναι εξ ολοκλήρου
έτοιμη να δεχτεί αλλαγές, που στον υπόλοιπο κόσμο θεωρούνται αυτονόητες. Η
εμμονή σε οπισθοδρομικές απόψεις ενός μεγάλου μέρους του κοινωνικού μας συνόλου
υποδηλώνει ξεκάθαρα την έλλειψη Παιδείας του ελληνικού λαού, ενώ η άνοδος της
ακροδεξιάς που πηγάζει σαφώς από το γεγονός αυτό καθιστά πιο αναγκαία από ποτέ
την κοινωνική πρόοδο, η οποία θα επιτευχθεί μόνο με τη συνεισφορά όλων των
προοδευτικών δυνάμεων της χώρας μας.
Συνολικά, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, θεωρούμε πως το νομοσχέδιο αυτό
στη μορφή που κατατέθηκε κινείται σε μια θετική κατεύθυνση, καθώς συμβάλλει,
έστω και σε ένα μικρό βαθμό, στη σταδιακή απαγκίστρωση της ελληνικής κοινωνίας
από στερεότυπα και προκαταλήψεις που στον υπόλοιπο κόσμο έχουν εξαφανιστεί. Όντας ανέκαθεν υπέρμαχοι της κοινωνικής προόδου και ελευθερίας, τονίζουμε πως θα σταθούμε από τη μεριά μας
αρωγοί σε κάθε προσπάθεια από οποιαδήποτε κυβέρνηση που θα στοχεύει προς την
κατεύθυνση αυτή και θα συμβάλλει στον αγώνα για τη δημοκρατία στη χώρα μας.
Απέναντι στη μισαλλοδοξία και τον κοινωνικό κανιβαλισμό
που χαρακτηρίζει ένα σεβαστό μέρος του κοινωνικού μας συνόλου, θεωρούμε πως
μόνο τέτοιες κινήσεις θα μπορέσουν να οδηγήσουν τη χώρα μας μακριά από το κοινωνικό
αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια.
ΠΑΣΠ
ΕΜΠ
